Zaterdag prijkte "De Standaard" nog met een schandalig artikel over JIL en hun campagne om vrouwen in nood te helpen.
> Lees het artikel : "De wedergeboorte van de anti-abortuslobby"
> Lees het artikel : "De wedergeboorte van de anti-abortuslobby"
Tegen abortus zijn, mag het?
Het gaat misschien in tegen de maatschappelijke trend, maar mensen proberen te overtuigen dat abortus geen goede keuze is, dat is toch niet per se fout, schrijft Pieter Bauwens.
In ‘De wedergeboorte van de anti-abortuslobby’ (DS 12 maart) beschreef deze krant het wie en wat van de ‘anti-abortuslobby’. Waar staat die voor? ‘Het is onze visie dat het leven beschermwaardig is vanaf de conceptie’, zei de woordvoerster. Je kunt daar voor of tegen zijn, maar zoiets poneren, proberen te verdedigen en uitdragen, ook via moderne marketing, dat zou in onze in onze maatschappij toch geen probleem mogen zijn?
In het artikel worden mensen en verenigingen genoemd die allemaal betrokken zijn bij die ‘anti-abortuslobby’. Eigenlijk blijken ze met niet zo gek veel te zijn en houden ze verschillende vergelijkbare organisaties recht. Dat is niet strafbaar, laat staan ongewoon. Het gaat om organisaties die pleiten voor natuurlijke geboortebeperking, of ‘echte liefde wacht’. Een van de leden is een diaken die twaalf gehandicapte kinderen adopteerde. Voorwaar een lobby om bang van te zijn.
Maar hun opinie gaat in tegen de maatschappelijke trend. Sterker, tegen een maatschappelijk dogma. Abortus is (net als euthanasie) een ‘vrije keuze’, niet kiezen voor abortus kan dus per definitie geen vrije keuze zijn. Met religie als motief ben je in deze tijd pas helemaal verdacht.
Want dat is de tweede fout: de anti-abortuslobby houdt haar religieuze agenda verborgen. Het wordt moeilijker in onze maatschappij om openlijk uit te komen voor je religie, je wordt als idioot en intellectuele nul weggezet. Daarbij, we hebben ons bevrijd van de seksuele moraal van de kerk, toch? We labelen de anti-abortuslobby als extreemrechts en conservatief katholiek, containerbegrippen die aantonen dat als de opinie niet fout is, dan toch de intentie.
Abortus is in ons land gelegaliseerd. Je wordt niet vervolgd als je een abortus laat uitvoeren, je bent wel verdacht als je mensen probeert te overhalen om geen abortus te plegen: ‘Als één meisje op de tram via de campagne beïnvloed werd en slecht terechtkomt, is dat er één te veel’, zegt iemand van de abortuscentra. Een uitspraak die voor wel meer campagnes opgaat me dunkt.
Als in campagnes feitelijk foute informatie gebruikt wordt, dan moet dat gezegd en geschreven worden. Maar mensen trachten te overtuigen dat abortus geen goede keuze is, hoeft toch niet per definitie fout te zijn? Waarom zouden die mensen hun visie niet mogen uitdragen in spreekbeurten in scholen? Waarom moeten hun affiches uit de trams worden verwijderd? Een debat met Sensoa (om maar iets te noemen), dat zou pas interessant kunnen zijn. Beter dan een verbod alleszins, je moet jonge mensen leren zelf te denken.
Op Radio 1 werd in de week vóór het artikel verscheen de campagne van de anti-abortuslobby besproken door een psychologe die verbonden is aan een abortuscentrum. Alsof je Gaia de campagne van een bontmerk laat recenseren. De boodschap is duidelijk: tegen abortus zijn, is in onze maatschappij een ongewenste opinie.
Ontgoocheld in Weyts
Voor alle duidelijkheid: ik ben katholiek, actief in de Kerk en sommigen zullen me al snel bij extreemrechts plaatsen. In een samenleving die zo gericht is op de zwakste, wil ik graag de zwakste verdedigen in het abortusverhaal: het ongeboren leven. De vrije keuze van de moeder botst met de rechten van het ongeboren kind. Omdat elk leven voor mij waardevol is. Ik weet dat je met hoge ethische principes in het leven ook tegen muren knalt. Ik besef dat besluiten toch een abortus te laten uitvoeren, de minst slechte keuze kan zijn die een moeder (waar is de vader eigenlijk in het verhaal) kan maken.
Abortus mag voor mij geen ‘nabehoedsmiddel’ zijn: even een foutje gemaakt, we zetten dat recht. We hebben het vaak over rechten en plichten. Wel, wie een kind kan maken, moet daar de verantwoordelijkheid voor nemen. Er bestaan genoeg middelen om zwangerschap te voorkomen.
Het is daarbij bijzonder ontgoochelend te moeten vaststellen dat minister Ben Weyts (N-VA) zich blind liet meedrijven met de stroom en de ‘ongewenst zwanger’-campagne onmiddellijk van de tram liet weghalen, ook al was daar geen juridische grond voor. Van politici die voor verandering staan en zelf tegen de stroom in roeien, had ik iets meer ruggengraat verwacht.
Bron : De Standaard
In het artikel worden mensen en verenigingen genoemd die allemaal betrokken zijn bij die ‘anti-abortuslobby’. Eigenlijk blijken ze met niet zo gek veel te zijn en houden ze verschillende vergelijkbare organisaties recht. Dat is niet strafbaar, laat staan ongewoon. Het gaat om organisaties die pleiten voor natuurlijke geboortebeperking, of ‘echte liefde wacht’. Een van de leden is een diaken die twaalf gehandicapte kinderen adopteerde. Voorwaar een lobby om bang van te zijn.
Maar hun opinie gaat in tegen de maatschappelijke trend. Sterker, tegen een maatschappelijk dogma. Abortus is (net als euthanasie) een ‘vrije keuze’, niet kiezen voor abortus kan dus per definitie geen vrije keuze zijn. Met religie als motief ben je in deze tijd pas helemaal verdacht.
Want dat is de tweede fout: de anti-abortuslobby houdt haar religieuze agenda verborgen. Het wordt moeilijker in onze maatschappij om openlijk uit te komen voor je religie, je wordt als idioot en intellectuele nul weggezet. Daarbij, we hebben ons bevrijd van de seksuele moraal van de kerk, toch? We labelen de anti-abortuslobby als extreemrechts en conservatief katholiek, containerbegrippen die aantonen dat als de opinie niet fout is, dan toch de intentie.
Abortus is in ons land gelegaliseerd. Je wordt niet vervolgd als je een abortus laat uitvoeren, je bent wel verdacht als je mensen probeert te overhalen om geen abortus te plegen: ‘Als één meisje op de tram via de campagne beïnvloed werd en slecht terechtkomt, is dat er één te veel’, zegt iemand van de abortuscentra. Een uitspraak die voor wel meer campagnes opgaat me dunkt.
Als in campagnes feitelijk foute informatie gebruikt wordt, dan moet dat gezegd en geschreven worden. Maar mensen trachten te overtuigen dat abortus geen goede keuze is, hoeft toch niet per definitie fout te zijn? Waarom zouden die mensen hun visie niet mogen uitdragen in spreekbeurten in scholen? Waarom moeten hun affiches uit de trams worden verwijderd? Een debat met Sensoa (om maar iets te noemen), dat zou pas interessant kunnen zijn. Beter dan een verbod alleszins, je moet jonge mensen leren zelf te denken.
Op Radio 1 werd in de week vóór het artikel verscheen de campagne van de anti-abortuslobby besproken door een psychologe die verbonden is aan een abortuscentrum. Alsof je Gaia de campagne van een bontmerk laat recenseren. De boodschap is duidelijk: tegen abortus zijn, is in onze maatschappij een ongewenste opinie.
Ontgoocheld in Weyts
Voor alle duidelijkheid: ik ben katholiek, actief in de Kerk en sommigen zullen me al snel bij extreemrechts plaatsen. In een samenleving die zo gericht is op de zwakste, wil ik graag de zwakste verdedigen in het abortusverhaal: het ongeboren leven. De vrije keuze van de moeder botst met de rechten van het ongeboren kind. Omdat elk leven voor mij waardevol is. Ik weet dat je met hoge ethische principes in het leven ook tegen muren knalt. Ik besef dat besluiten toch een abortus te laten uitvoeren, de minst slechte keuze kan zijn die een moeder (waar is de vader eigenlijk in het verhaal) kan maken.
Abortus mag voor mij geen ‘nabehoedsmiddel’ zijn: even een foutje gemaakt, we zetten dat recht. We hebben het vaak over rechten en plichten. Wel, wie een kind kan maken, moet daar de verantwoordelijkheid voor nemen. Er bestaan genoeg middelen om zwangerschap te voorkomen.
Het is daarbij bijzonder ontgoochelend te moeten vaststellen dat minister Ben Weyts (N-VA) zich blind liet meedrijven met de stroom en de ‘ongewenst zwanger’-campagne onmiddellijk van de tram liet weghalen, ook al was daar geen juridische grond voor. Van politici die voor verandering staan en zelf tegen de stroom in roeien, had ik iets meer ruggengraat verwacht.
Bron : De Standaard
RSS Feed