Vijf jaar geleden heeft Tine Nys euthanasie gekregen op basis van psychisch lijden. Haar familie heeft nog steeds vragen bij de manier waarop dit is verlopen. In "Terzake" doen haar zussen voor het eerst hun verhaal. Vooral de houding van de arts die de euthanasie uitvoerde, zit hen hoog.
Tine Nys kreeg euthanasie in april 2010. Op dat moment was ze 38. Een relatie die op de klippen was gelopen, vormde de concrete aanleiding. "Op kerstavond 2009 vertelde ze haar huisarts dat ze een aanvraag voor euthanasie zou indienen", vertellen haar zussen in "Terzake". "Ze had een psychiatrisch verleden, maar op dat moment had ze al vijftien jaar niet meer in een psychiatrie verbleven en volgde ze geen behandeling."
Twee maanden voor haar dood kreeg Tine na nieuwe testen te horen dat ze aan autisme leed. "Het is moeilijk te begrijpen dat de euthanasie alsnog is doorgegaan en dat de dokters geen andere behandeling hebben voorgesteld."
Om euthanasie te krijgen, moeten drie artsen hun toestemming geven. Volgens de zussen van Tine koos ze zelf de artsen in kwestie uit en wisselden die onderling geen informatie uit. "Voorts moet iemand een ongeneeslijke psychische aandoening hebben voor euthanasie op basis van psychisch lijden. Tine had die niet."
Baxter
"De arts die de euthanasie heeft uitgevoerd, was op z'n zachtst gezegd nonchalant", leggen ze vervolgens de vinger op een wonde die vandaag nog steeds prikt.
"Hij vergeleek haar dood met die van een huisdier dat lijdt en een spuitje krijgt. Bovendien had hij niet het nodige materiaal bij. De baxter met de dodelijke vloeistof legde hij naast haar op de zetel. Terwijl ze lag te sterven viel de plastic zak op haar gezicht."
"Ook vroeg hij onze vader de naald in haar arm vast te houden omdat hij was vergeten pleisters mee te brengen. Toen ze was overleden, vroeg hij onze ouders of ze met de stethoscoop wilden luisteren om te controleren dat haar hart wel degelijk was gestopt met kloppen."
"We willen euthanasie niet afschaffen
"Na haar dood klopte de familie van Tine met een boel vragen aan bij de artsen die haar aanvraag tot euthanasie hadden goedgekeurd. Veel wijzer maakte dit hen niet. Omdat tegen de artsen een burgerlijke procedure loopt, konden en wilden ze niet meewerken aan de reportage van "Terzake".
"Wij willen euthanasie niet afschaffen", benadrukken de zussen tot slot. "In sommige gevallen is het nodig. Wel is het een onomkeerbaar gegeven. Daarom vinden we dat men euthanasie beter moet omkaderen. Als ik aan de dood van Tine terugdenk, kan ik enkel denken aan de amateuristische en mislukte manier waarop die euthanasie is gebeurd."
Tine Nys kreeg euthanasie in april 2010. Op dat moment was ze 38. Een relatie die op de klippen was gelopen, vormde de concrete aanleiding. "Op kerstavond 2009 vertelde ze haar huisarts dat ze een aanvraag voor euthanasie zou indienen", vertellen haar zussen in "Terzake". "Ze had een psychiatrisch verleden, maar op dat moment had ze al vijftien jaar niet meer in een psychiatrie verbleven en volgde ze geen behandeling."
Twee maanden voor haar dood kreeg Tine na nieuwe testen te horen dat ze aan autisme leed. "Het is moeilijk te begrijpen dat de euthanasie alsnog is doorgegaan en dat de dokters geen andere behandeling hebben voorgesteld."
Om euthanasie te krijgen, moeten drie artsen hun toestemming geven. Volgens de zussen van Tine koos ze zelf de artsen in kwestie uit en wisselden die onderling geen informatie uit. "Voorts moet iemand een ongeneeslijke psychische aandoening hebben voor euthanasie op basis van psychisch lijden. Tine had die niet."
Baxter
"De arts die de euthanasie heeft uitgevoerd, was op z'n zachtst gezegd nonchalant", leggen ze vervolgens de vinger op een wonde die vandaag nog steeds prikt.
"Hij vergeleek haar dood met die van een huisdier dat lijdt en een spuitje krijgt. Bovendien had hij niet het nodige materiaal bij. De baxter met de dodelijke vloeistof legde hij naast haar op de zetel. Terwijl ze lag te sterven viel de plastic zak op haar gezicht."
"Ook vroeg hij onze vader de naald in haar arm vast te houden omdat hij was vergeten pleisters mee te brengen. Toen ze was overleden, vroeg hij onze ouders of ze met de stethoscoop wilden luisteren om te controleren dat haar hart wel degelijk was gestopt met kloppen."
"We willen euthanasie niet afschaffen
"Na haar dood klopte de familie van Tine met een boel vragen aan bij de artsen die haar aanvraag tot euthanasie hadden goedgekeurd. Veel wijzer maakte dit hen niet. Omdat tegen de artsen een burgerlijke procedure loopt, konden en wilden ze niet meewerken aan de reportage van "Terzake".
"Wij willen euthanasie niet afschaffen", benadrukken de zussen tot slot. "In sommige gevallen is het nodig. Wel is het een onomkeerbaar gegeven. Daarom vinden we dat men euthanasie beter moet omkaderen. Als ik aan de dood van Tine terugdenk, kan ik enkel denken aan de amateuristische en mislukte manier waarop die euthanasie is gebeurd."
source : De Redactie
RSS Feed