p. 11: "Ik kon niet over haar leven beslissen" (In 2012 werden in ons land nog 53 Down-kindjes geboren, terwijl je er 110 zou verwachten, afgaande op de geboortecijfers. En met de nieuwe doeltreffende bloedtest NIPT zullen de abortus-percentages allicht nog stijgen. Dat het stilaan eenzaam wordt, vrezen de ouders die toch voluit voor een 'ander' kindje gingen. … Het is nu afwachten hoe de nieuwe bloedtest NIPT (Niet-Invasieve Prenatale Test), sinds vorig jaar in enkele universitaire ziekenhuizen aangeboden, de cijfers gaat beïnvloeden. "De huidige tests zijn een kansberekening, waarna koppels vaak besluiten om toch géén vruchtwaterpunctie te doen, wegens het risico op miskraam. Ze wachten af. De NIPT-test geeft wél bijna 100% zekerheid. We mogen verwachten dat bij een positief resultaat vaker tot puncties, en dus pertinente keuzes, wordt overgegaan", aldus Cammu. De NIPT-test kost 460 euro. Een prijskaartje waarbij sommige koppels moeten afhaken. "Als het zo doorgaat, zullen we alleen nog kinderen met Down geboren zien worden bij sociaal mindergegoeden." Terugbetaling is niet meteen voorzien. "Het is een kwestie voor de politiek om alles af te wegen: wat kost de huidige screening? Wat zijn de voordelen van de nieuwe?")
De Standaard
p. 32: De verpletterende verantwoordelijkheid van prenatale tests (Opinie van Ellen Van Stichel en Sindy Helsen, stafmedewerkers Fara: “Het aanbod van prenatale testen vraagt om een goede counseling om de keuzevrijheid van toekomstige ouders te optimaliseren. We willen waarschuwen voor de mogelijke invloed van de maatschappelijke perceptie van de niet-invasieve prenatale test (NIPT) op dit keuzeproces. Deze test wordt voorgesteld als een diagnostische test, die vanzelfsprekend leidt tot een zwangerschapsafbreking. Onze ervaring is ten eerste dat de NIPT vandaag vooral aangeboden wordt als screeningstest, maar in de maatschappelijke perceptie en de persoonlijke beleving van ouders gezien wordt als een diagnostische test. … Ten tweede is de beschikbaarheid van prenatale tests extra complex omdat ze (toekomstige) ouders kan dwingen tot het maken van gewetenskeuzes. Welke keuze ze ook maken, ze dragen altijd de verantwoordelijkheid. Kunnen ouders in deze context nog kiezen om niet te willen weten en gewoon af te wachten? Is het verantwoord, met alle huidige medische mogelijkheden, nog te kiezen voor een kind met een handicap? Wanneer een zwangerschapsafbreking nu gepercipieerd wordt als het enige logische gevolg van een positieve NIPT, komt de keuzevrijheid van ouders toch ernstig in het gedrang.”)